Een saaie gozer
Een saaie gozer

Een saaie gozer

Het was rustig in het Stedelijk museum. Bij de tentoonstelling van Ulay kon ik bijna meteen naar binnen.
Dat was het weekend wel anders geweest vertelde een suppoost.
Dat kwam doordat er een item op de treurbuis was geweest, in de show M.
Dat nogal onnozele gesprekje had een bezoekersstorm gegenereerd.
Ja, Ulay was opeens echt kunst voor de massa, hetgeen leidde tot lang wachten en lange rijen om de zalen in te mogen, irritatie en stress, gekte kortom. 
Ook omdat er per zaal het aantal bezoekers beperkt is.
Ik hoefde deze dag slechts een minuutje wachten voor ik de eerste zaal kon betreden om me te mengen in een exclusief publiek van kunstkenners dat rondliep met gezichten strak in de plooi, want het betreft natuurlijk hier een tempel van goede smaak en verwondering, de beeldende kunst.
Lachen is hier blasfemie.
Een suppoost hield vanuit de ingang het aantal mensen in die eerste zaal nauwkeurig in de gaten.
Maar daarna was het gedaan met de discipline. In een zaal met maximaal 5 toegestane bezoekers telde ik er 9, en in een zaal met maximaal 8 telde ik er 14.
Enzovoort en zo verder.
Allemaal beschaafde, weldenkende en keurig opgevoede burgers die zich kwamen vergapen aan leven en werk van Ulay, die in zijn turbulente leven alles heeft gedaan waar een suffe modale burgerman zoals ik niet eens van kan dromen.
De tentoonstelling documenteert dat leven, vanaf het verlaten van zijn eerste vrouw en kind tot een aangrijpend portret vlak voor zijn dood.
Ulay, het levend kunstwerk.
Dood.
Ik moest bij het verlaten van het museum toch even denken aan Amsterdams eigen levend kunstwerk Fabiola, die een aantal jaren geleden overleed in een hospice dat inmiddels is afgebroken.
Mannen die iets bijzonders maakten van hun leven.
Zij wel.
Ik ben toch eigenlijk een saaie gozer.
Maar ik leef nog.
Nog wel.
Tis maar dat U het weet.

* Laatste revisie op 8 december 2020 door Redactie AC

Bez 1 x, 1 snds (291023)

2 Reacties

  1. Avatar Van Bart Van Der Kolk
    Bart van der Kolk

    Ulay, nooiiit van gehoord, indeed…( behalve van de fotograaf Uwe Laysiepen, die ooit soft porno met magere kleine meisjes fotografeerde, is dat dezelfde?)
    Fabiola was een tof mens, was sinds de opkomst van de kraakbeweging een ‘levend kunstwerk’, maar ook een voorloper van wat we nu GHLIBTnoemen (ik hoop dat ik niets vergeten ben).
    Maar Rob, schrijf nu eens iets waar je wel verstand van hebt, over Rabotnik bijvoorbeeld, of Staatstv, dat zijn onderwerpen waar de jeugd van tegenwoordig behoefte aan heeft, toch? Daar kunnen oude lullen als wij toch nog heel nuttig voor zijn?
    Rob , maak er iets moois van!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Total
0
Share