De junks in het Oosterpark – In Amsterdam-Oost heb ik drie jaar gewoond, in een lekkende gekraakte woning op de bovenste verdieping,
Op de begane grond woonde een schichtig Italiaans junkie echtpaar, het wanhopig huilen van hun baby als ze weer eens op straat zwierven op jacht naar drugs. Hoor ik nog wel eens in een kwade droom.
Ooit hebben ze bijna het hele pand in de brand gestoken in hun roes.
De brandweer heeft voorkomen dat het brandje in hun achtertuin de bovenliggende verdieping bereikte, waar een groot Turks gezin woonde.
Na drie jaar werd deze bouwval gesloopt en kreeg ik een keurige, wel sombere woning in het centrum, waar ik jarenlang ben geterroriseerd door een heroïne hoer en haar Duitse pooier.
En als ik nu door het Oosterpark rijdt zie ik ze altijd.
Junks.
Eerst zaten ze bij de ingang bij de Wijttenbachstraat, of bij de fontein, een tijdje bij het slavernijmonument en daarna tussen de bomen.
Ik zag er een vrouw openlijk een spuit in haar arm steken terwijl haar vriend in coma naast haar zat. In de omgeving stonden allerhande types met een enigszins louche uitstraling.
Verderop stonden twee gezond uitziende dealers de zaak in de gaten te houden en op m de uitkijk voor de politie.
Drugs, verdoving, de roes, weg van de ellendige werkelijkheid, het is van alle tijden.
Sinds half april hebben de junkies een bus om comfortabel in te gebruiken. Ja, men zorgt goed voor onze junkies in oost, ze horen er helemaal bij.
Maar het zorgt er wel voor dat een ouder niet onbemiddeld echtpaar. Dat ik ooit nog aan elkaar heb gekoppeld, er over denkt hun woning aan het Oosterpark te verruilen voor een iets minder ruwe omgeving.
Het is allemaal de triestheid van het bestaan en het is maar dat u het weet.
* Laatste revisie op 1 juli 2025 door Redactie AC