Sinds kort is er een restaurant bij mij in de buurt dat een Michelin-ster heeft gekregen.
Goed bezig blijkbaar.
Ik kende het niet en was er ook nog nooit geweest.
Nieuwsgierig als ik eigenlijk niet ben, besloot ik de zaak te checken.
Per computer.
Dat viel niet mee.
Ten eerste was het schandalig duur en ten tweede kon je kiezen tussen een niet verder omschreven 5 en een 6 gangen menu waarschijnlijk bestaande uit uit allerlei liflafjes die op een theelepel passen, met een pincet worden gerangschikt en in je mond allerlei buitenaardse smaakexplosies teweeg moeten brengen.
Kortom, een gevalletje moeilijk doen met voedsel voor mensen met teveel geld die de gebraden haan willen uithangen.
Mensen die de blits willen uithangen en uitstralen kijk eens wat wij ons kunnen veroorloven.
De patserklasse.
Uiteraard ben ik er niet gaan eten, want daar ben ik te arm en te gierig voor.
Ik kijk wel uit.
Ik ben gekke henkie niet.
Geef mijn portie maar aan Fikkie.
Ik ken de verhalen van mensen die een dergelijke zaak bezocht hebben en na alle kleine een godsvermogen kostende keutelhapjes bij de snackbar een patatje gingen halen om dat ze nog honger hadden.
Ik bedoel maar.
Geef mij maar een portie kibbeling op de Dappermarkt.
Waarom mensen die gids van een autobandenfabrikant die als reclamebrochure moet dienen zoveel belang toekennen en al die genoemde te dure restaurants bezoeken om teveel te betalen is me een raadsel en het is maar dat u het weet.
* Laatste revisie op 9 juni 2023 door Redactie AC
ach ja, de een houdt van jazz, een ander van literatuur, weer een ander van sjiek eten. Het zijn niet allemaal patsers, en het mag allemaal
Meneer Zwetssloot heeft voor dit stuk zichzelf overtroffen met grondige research.
Inclusief het waardeoordeel dat mensen die een avondje culinair genieten wel kunnen waarderen en daar misschien wel een jaar of langer voor gespaard hebben thuishoren in de categorie patsers met te veel geld die de blits willen maken, is dit zo’n beetje de meest complete opsomming van clichés die ik in de afgelopen jaren over dit onderwerp heb horen rondstrooien.
Ik sla de Eppo maar weer even open, inhoudelijk een topblad en een stuk beter te genieten dan deze volkse domheid. Tis maar dat je het eet.
Ach Suffie, als ik een paar sprietjes bieslook o.i.d. op wat zacht gegaarde zalm uit verweggistan op een bedje van geroosterde biet en selderij of iets dergelijks voorgeschoteld krijg, denk ik ook: was dat überhaupt die ster of zelfs de aankondiging ervan waard? ‘Culinair genieten’ is wat mij betreft een zeer achterhaald begrip, het gaat er van uit dat iets heel duurs (2 sterren, 3 zelfs) ook heel erg bijzonder moet zijn. Gelul natuurlijk! En er een jaar of langer voor sparen is niets anders dan jezelf ontzettend!! voor de gek houden. Wat die kok in dat sterrenrestaurant voor elkaar prutst, kun je zelf zeker beter (beetje oefening!). 300 E voor een maaltijd is voor menigeen een maand huur..
De laatste keer dat ik heel bijzonder lekker gegeten heb (buiten wat ikzelf of mijn vrouw koken) was in de Ardennen 2 jaar geleden: uiensoep, gebakken forel met garnituur en zelfgemaakt aardbeienijs met cake toe. Kosten voor 2 personen: 48E zonder drank…
Rob heeft naar mijn mening wel degelijk research gedaan: de belgische friet om de hoek is echt lekkerder!
Tja, ik laat het maar bij ‘wat de boer niet kent…’, dit soort commentaar komt meestal van mensen die hun neus nog nooit in een goed restaurant hebben laten zien. Dat is niet erg, iedereen bepaalt zelf waar zijn interesse ligt, wat hij uit wil geven en waar hij tevreden mee is. Ga ik niets van vinden, maar opzichtig en denigrerend de neus ophalen voor mensen die wél waarde hechten aan dit soort avondjes genieten is wat mij betreft een contra-indicatie voor verdere aandacht.
Kan het niet laten om toch nog even te reageren: heb zowel bij de ‘Boer’ gegeten (Librije) als bij De L’ Europe, op uitnodiging van mijn vroegere baas (veel te duur voor mij), maar blijf bij mijn statement dat duur eten misschien voor sommige mensen die graag met geld smijten een leuke ‘hobby’ is, maar vooral geldverspilling. (net als Rolexen, Jaguars etc.) Dat is niet denigrerend, maar een constatering. Daar vind ik ook verder niets van, behalve dat met geld smijten nogal dom is… (en dat is een mening).
Geld uitgeven is alleen dom als je niet kan waarderen wat je er voor terug krijgt. Dit voor een ander bepalen vind ik dus nogal dom…
Geld uitgeven is altijd dom als het vanwege status of hebzucht is, er zijn rijke en arme mensen op deze aarde, als iemand 250.000 E wil uitgeven om de Titanic te zien en dan doodgaat, dat vind ik dus dom!
Ben ik zeker met je eens, Bart! Maar zoveel geld uitgeven voor een reis naar de ruimte of de zeebodem vind ik qua perversiteit toch van een andere orde van grootte dan gaan eten in een duur restaurant.
O ja, ik zie ze ook hoor, de patsers die hun Cayenne met twee wielen op de stoep voor de deur zetten, wapperend met hun Rolex binnenkomen, het personeel aanspreken alsof ze er gisteren nog een kapsalon gehaald hebben, vervolgens de duurste champagne laten komen (en de helft laten staan), schalen vol oesters, kreeft en kaviaar laten aanrukken (waarvan de helft terug gaat, want de kinderen blieven het niet) en na vertrek zes peperdure, nog halfvolle flessen wijn laten staan, die de sommelier had afgeraden, maar wel de duurste uit het rijtje waren.
En ja, ik weet dat het die patsers vooral te doen is om te laten zien hoeveel ze wel niet hebben. Maar gelukkig bestaan het grootste deel van de bezoekers uit mensen die in de loop der tijd steeds wat opzij hebben gelegd om zich een avondje te laten verwennen en dat écht zo beleven.
Toch liever patat en kibbeling? Het zij zo…
Alleen als het zelfgemaakt is…