Posted by 
Het is 1985.
Zomer.
Op de fiets komen een jonge man (zanger in een punkband, schrijvend voor een communistische krant) en zijn vriendin (combinatie van Doutzen Kroes, Lucia Rijker en Moeder Theresa). Ze stoppen op een hoek bij een voormalige winkel, een donker hol dat hoofdkwartier van een krakersfestival is.
De Staatsliedengreep.
” Even wachten schatje, ik moet hier even zijn, ben met vijf minuten weer terug.”
Hij stapt de ruimte binnen waar een vijftal mannen op luide toon door elkaar praat.
Ze keken verbaasd naar de man die ongevraagd hun koninkrijk durfde binnen te treden.
“Ik hoor dat jullie mensen zoeken de jullie videofilmpjes. Hier ben ik, ik heb alleen een aap met een camera nodig en dan zal ik jullie effe wat laten zien…”
Dat viel in goede aarde.
Een van de krakers wilde dit wel doen.
De rest is geschiedenis.
Die jongen dat ben ik.
Een paar dagen later begon ik.
Ik was gelijk verslaafd.
Ik maak nu al 40 jaar filmpjes voor de Salto tv in Amsterdam.
Die camera aap ging later voor die kleinburgerlijke, rancuneuze en bekrompen VARA werken en werd een onaangenaam personage.
De andere mannen zijn in de mist van de geschiedenis verdwenen.
Ik ga op weg naar 50 jaar kleine krabbelaar in de marge van de media zijn en het is maar dat U het weet.
Afbeelding: Krakerscafé De Rioolrat, 1984. Bron: Gemeente Amsterdam.
* Laatste revisie op 9 februari 2025 door Redactie AC