De bel ging. Niet de bel van de toegangsdeur, maar die van de galerij. Toen ik opendeed stonden er twee montere meiden van de Ifaw voor de deur. Dat is een beetje vreemd omdat je eigenlijk de centrale toegangsdeur niet zomaar in kan. Toen de deur open was openenden ze gelijk met een spervuur aan woorden het gesprek.
Er stierven beesten, meneer! Over de hele wereld. De Olifanten stonden op uitsterven. Straks was er geen wild dier meer over en of ik maar even wilde doneren.
Ik zei nee. Ik zei nog een keer nee. Maar zij vervolgden het gesprek alsof ik niets gezegd had. Ik zei weer nee. Nu iets harder. Maar ze wisten de betekenis van het woord nee niet of ze hadden op de cursus geleerd om niet naar nee te luisteren. Dus ik zei goedenavond en deed de deur dicht.
Bord spruitjes
Ik heb een beetje genoeg van al die goede doelen. De eindeloze rij spotjes die er de hele dag op televisie langs komt is vaak te gruwelijk voor woorden. Je ziet op een dag toch wel een stuk of 20 stervende donkere kinderen in de armen van de geweldige blanke hulpverleners. De kinderen hebben allemaal een naam tegenwoordig en een heel verhaal zit eraan vast. Afschuwelijk natuurlijk. Alles is zo gepland dat het net tijdens etenstijd voor je neus komt, terwijl jij net aan je eerste bord spruitjes bezig bent.
Ik ben blij dat er mensen zijn die zich op die manier inzetten voor het leed op de wereld maar ik doe er niet aan mee. En niet alleen om de salarissen die er betaald worden (de twee meisjes waren waarschijnlijk ook studentes met een bijbaan). Ik doe vooral niet mee omdat ik eigenlijk door de bomen het bos niet meer kan zien (wat in dit verhaal natuurlijk een beetje gek klinkt i.v.m. de ontbossing.)
Het is teveel
Maar het is me dus eigenlijk allemaal teveel. Hier drie euro per maand. Daar drie euro per maand. Ik kan het bijna niet meer volgen.
Dus ik doe kleine dingen in de buurt en geef geld aan mensen die ik ken. Mensen die een school bouwen ergens ver weg bijvoorbeeld. Of die allerlei dingen in ziekenhuizen steunen. Ik hoef er verder ook niet veel over te vertellen.
Ik heb toch maar even op de website gekeken van de organisatie die de twee dames vertegenwoordigen. Het is een mooie website. Maar het blijft nee.
Bron afbeelding: Pixabay (CC)
2 reacties
Als je kijkt naar givingtuesday.nl zou je jezelf daar wel voor in willen zetten Ronald?
Dit gaat verder dan alleen geld geven. Wereldwijd vieren we op de 1e dinsdag na Black Friday vrijgevigheid in welke vorm dan ook. Dit jaar op 1 december 2020.
Ondernemers zijn gebaat bij continue geldstromen. Instituties en stichtingen willen dat ook, zoals jij ze benoemt als ‘goede doelen’ . Ondernemers (en vooral ook de overheid) willen liefst een automatische incasso’s doen van je bankrekening: ”zeker” geld, Daarom zijn de ‘goede doelen’ ook allang begonnen met maandelijks collecteren zonder bus, maar met een éénmalig akkoord.
3, 5 of 10 euro per maand (36-120 jaarlijks) is een gebruikelijk bedrag waar je met 1 handtekening aan vast zit. Concreet geoormerkt: voor melk op school of alle gezondheidscontroles en inentingen voor één kind in een arm land. In werkelijkheid gaat het geld gewoon in het algemene budget. Ik geef aan sommige doelen graag af en toe een (groter) bedrag, wanneer het mij uitkomt. Dat zien ze niet graag want daarna krijg ik van allemaal steeds weer brieven in de bus met automatische incasso voorstellen van een vast maandelijks bedrag in de bus.. Zo zie ik dat mijn gift wordt verkwist in massale fondsenwervings acties.
Er zijn wel honderden goedwillende organisaties in Nederland, het wordt tijd dat daarin wat geordend en gesaneerd wordt, er gaat veel te veel over de balk.