De verdeelde stad

Een gastbijdrage van Maaike Kleijn

Drie jaar geleden ben ik uit Amsterdam verhuisd. Het was gewoon te duur geworden. En van dat overtoerisme werd ik ook niet zo blij.
Mijn verhuizing heeft me goed gedaan. Alleen was ik zo afgeknapt op de stad, dat ik er drie jaar geen voet meer heb gezet. Tot vorige week. Ik zag wat foto’s in de krant van een leeg Damrak en wilde dat zelf wel eens zien. Amsterdam zonder toeristen, dat is uniek.

Te voet ging mijn tocht van Bos en Lommer naar de Wallen. In Bos en Lommer was het druk op straat, alsof er niets aan de hand was. Door Oud-West naar De Clercqstraat: het was druk op straat. Geen anderhalvemetersamenleving te bespeuren. Daarna via Jordaan naar de grachtengordel. Het was er dromerig en rustig, ik werd weer helemaal verliefd op de stad. Het water, de panden, het frisse groen van de bomen. Prachtstad!

Onwerkelijk stil

Via het Singel kwam ik bij de Spuistraat. En daar werd het opeens onwerkelijk stil. De Nieuwezijds kon ik zonder op te letten oversteken. En dan de Dam. Zonder mensen een afgrijselijke stenen woestijn. Een oogwenk later was ik op de Wallen. Alles dicht. Mag dat zo blijven?

Het overtoerisme heeft het centrum uitgehold. Dat is nu duidelijk te zien: er woont bijna niemand meer en er is geen mens op straat. Het contrast met de woonwijken is frappant.
Het is onwaarschijnlijk dat het goedkope sprinkhaantoerisme na deze crisis terugkomt. Daarmee zijn etablissementen die hierop gericht zijn, overbodig. Wat gaan we doen met de ruimte die dit oplevert? De zwaar getroffen horeca wil “de binnenstad teruggeven aan de Amsterdammers”, maar heeft nog geen concrete plannen. Ik trouwens ook niet: ik woon hier immers niet meer.
Wat vindt u dat er moet gebeuren met de binnenstad?