Katten zijn lobbyisten

Binnenkort moeten alle katten in Amsterdam en een aantal andere gemeentes verplicht worden gechipt. Met name dierenartsen, asiels en vrijwilligers van dierenambulances en opvanglocaties zijn er maar wat blij mee. Zelf ben ik minder enthousiast, het betekent namelijk dat een veel effectievere maatregel, het verbieden van loslopende katten, voorlopig van de baan is.

Ik heb niets tegen katten, wel tegen “kattenliefhebbers” die hun geliefde huisdier ’s morgens buiten de deur zetten en ’s avonds weer een keertje binnenlaten. Dat doen ze omdat ze te lui zijn voor een hond, een loslopende kat vraagt geen aandacht en vermaakt zichzelf. Hebben de buren een grote tuin dan is een kattenbak niet nodig en een vijver of een volière in de buurt scheelt tientjes per maand aan kattenvoer. Dat buurtbewoners worden opgezadeld met volgepoepte plantenbakken, leeggeroofde vijvers en de tuinmeubels vol haren, of ’s nacht worden wakker gehouden door het gekrijs van de lieve beestjes, is collateral damage.

Een kat hoort buiten?

Moet je voor de lol zo’n kattenliefhebber eens aanspreken. Dan ben je een zeurpiet, een kattenhater of een intolerante zuurpruim die de buren hun pleziertje niet gunt. Of ze vergasten je met uitgekauwde gemeenplaatsen als “katten horen nu eenmaal buiten”, “dat is de natuur” of “dat is hun instinct”. Echte prijspakkers zijn ook “als buren moet je nu eenmaal geven en nemen” (wat ik de dan mee opschiet blijft onduidelijk) of “ik kan ze met dat mooie weer toch niet binnenhouden, dan moet alles potdicht” (lees: doe zelf je bende maar dicht als je mijn kat niet op zolder wilt hebben).

De huiskat, ofwel Felis silvestris catus, heeft niets te maken met de Europese wilde kat. Sterker nog, Poekie behoort toe aan een gedomesticeerde lijn die zo’n 9000 jaar geleden ontstond uit de Afrikaanse wilde kat en heeft ondertussen al zoveel instinct en natuurlijk gedrag ingeleverd dat de aanwezigheid in onze natuur te vergelijken is met het uitzetten van een roedel pekinezen op de Veluwse heide. Naast een ergerlijke recidivist qua huis- en tuinvredebreuk is onze lieve poes een schadelijke xenoot die niets in Amsterdamse parken en natuurgebieden te maken heeft, maar daar wel de lokale fauna uitmoordt. Dat geldt ook voor Poekie’s illegale en verwilderde nakomelingen, want je lieveling laten castreren of steriliseren alvorens het buitenleven in te schoppen is natuurlijk hartstikke zielig.

Aansprakelijkheid

Kattenhouders zijn wettelijk aansprakelijk voor de schade die hun katten aan anderen toebrengen. Sneuvelt daarbij een beschermde vogel of klein inheems zoogdier, dan is de eigenaar zelfs strafbaar. Je zou verwachten dat het verplichte chippen zou helpen bij het achterhalen van verantwoordelijke kattenhouders, maar dat kun je wel schudden. De dierenartsen en vrijwilligers van dierenambulances, die in de meeste gevallen de chip zullen uitlezen, hebben andere prioriteiten, namelijk zorgen dat de gevonden kat weer thuis komt. De kans dat zij bereid zijn om voor kattenpolitie te gaan spelen is nihil.

Het vervelende aan katten is dat ze zo leuk zijn. Een kat die je kopjes geeft bij thuiskomt of spinnend op je schoot ligt en met haar nagels ritmisch je spijkerbroek masseert, werkt wetenschappelijk bewezen rustgevend en geluksverhogend. Maatregelen om iets aan de keerzijde van al die schattigheid te doen worden dan ook bepaald niet breed gedragen, wat dat betreft zijn katten uitstekende lobbyisten voor zichzelf.

Ook hier geldt dat de weg der geleidelijkheid vermoedelijk meer gaat opleveren dan hardere maatregelen. Laten we klein beginnen, bijvoorbeeld met een verbod op de verkoop en installatie van kattenluikjes. Dat komt niet zo hard aan.