Een kwestie van gedogen

Nederland is een raar land als het gaat om wet- en regelgeving. Waar veel mensen denken dat zaken onvoldoende of niet geregeld zijn, denk ik dat er juist sprake is van een overregulatie. Voor ieder simpel wettelijk voorschrift of verbod bestaat er een waslijst aan uitvoeringsvoorschriften, aanwijzingen, vergunningsstelsels, interpretaties, uitspraken, uitzonderingsregels en jurisprudenties. Geen wonder dus dat de aanpak van veel problemen juridisch gesproken vastlopen in een uitgeharde stopverf van bureaucratie.

Een mooi voorbeeld hiervan vinden we in de aanpak van de Amerikaanse rivierkreeft, die we in veel Amsterdamse meren, sloten en grachten tegenkomen. Deze invasieve xenoot vreet onze sloten en plassen leeg en verandert deze in lege en trieste modderpoelen waaruit de hier in thuishorende vissen, kikkers, kreeftjes, waterinsecten en andere beestjes verdwijnen. Alle reden om het beest dus voortvarend en met alle middelen aan te pakken. Maar dat gaat zomaar niet!

Visbouillon
Rivierkreeftjes zijn uitstekend te eten. Het vlees is smakelijk en sappig, ze zijn eenvoudig te bereiden en van de pantsers, koppen en scharen kun je een uitstekende visbouillon trekken. Met simpele middelen zijn ze gemakkelijk te vangen en in rustige straten en met nat weer kun je ze op sommige plekken zo van de straat af plukken. Lekker, simpel en goed voor onze natuur, dat lijkt me een klassieke win-winsituatie.

Dat mag dus niet. Volgens de wet mogen alleen beroeps- en sportvissers de kreeftjes vangen, en dan alleen met beperkt toegestane middelen. Met een emmertje zelfgevangen kreeftjes over straat lopen valt onder stroperij en is dus strafbaar. Natuurbeschermers en waterschappen zoeken oplossingen vooral in wetenschap, alternatieve vangmethodes en de inzet van natuurlijke vijanden als reigers en futen. Over de speurtocht naar juridische oplossingen heb ik nog niets gelezen, kennelijk wordt dat beschouwd als een onbegaanbaar pad. Dat is raar, want de meeste wetten bieden lagere overheden, dus ook water- en heemraadschappen de mogelijkheid om vrijstellingen, ontheffingen of uitzonderingsregels op te stellen. Maar gebeuren doet dat dus niet.

Gedoogbeleid
Hoog tijd dus voor een beproefd Nederlands concept: het gedoogbeleid. In Nederland wordt van alles gedoogd op het gebied van drugs, recreatiewoningen, terrasjes, geluidsoverlast en milieu. Allerlei zaken worden beleidsmatig en zonder wettelijke basis door de vingers gezien omdat handhaving niet zinvol is of het algemeen belang niet dient. Willen we nú voorkomen dat ons kikkerlandje verandert in een kreeftenlandje, dan lijkt mij dat, al is het maar tijdelijk, gedogen van de vangst van rivierkreeftjes, met welk vangmiddel dan ook, bijzonder op z’n plaats.

Nu wachten op een beleidsmaker, politicus of staande magistraat die hier z’n vinger voor durft op te steken. Liefst voor december, ik heb namelijk plannen voor het kerstdiner.

* Laatste revisie op 29 oktober 2021 door Redactie AC