De hete stad

Uit mijn kindertijd herinner ik me nog de mooie zomerzondagen. Dat we langs het fietspad naar de uittochten van de Amsterdamse fietsers zaten te kijken, als ze van de pont kwamen. Op weg naar Bakkum of Heemskerk.
Mijn nostalgische blik op een mooie zorgeloze tijd. Die drommen families op de fiets zijn nu nog maar een minderheid, maar de behoefte die erachter stak bestaat nog steeds. Waren het toen gematigde temperaturen, het was in de stad al gauw benauwd, wat tot een uittocht verleidde.
De recente jaren werd het erger. De grote stenen stad is één reusachtige zonnecollector en warmt op tot 2 á 3 graden bóven de omgeving daarbuiten. De infrarood radiatie is tot in de stratosfeer te meten.

Zandvoort geïsoleerd

De vluchters uit de hete stad verstoppen nu overal de wegen. Men zucht zijn uren in stilstaande auto’s, of blijft achter in lawaai. Voor iedere grote stad zouden er minstens een vijf tot tiental groene oases moeten zijn van het formaat van Central Park in Manhattan. Voor Amsterdam zijn Vondelpark en Westerpark maar kleine snippers die nauwelijks tellen, het Amsterdamse Bos en het Twiske vormen een aanzet, maar die zijn nog lang niet genoeg.

Spin off effect.

Het ’thuiswerken’ is lang een weinig succesvol idee geweest om ochtend- en avondfiles te bestrijden, ”dankzij ons OMT” vindt het nu in drie maanden tijd zijn acceptatie.
Laat ‘het klimaat’ op dezelfde manier verbeterend werken. De boeren die ‘klem zitten’ kunnen hun grond opgeven ter versnelling van nieuwe onontbeerlijke grote groene longen in de periferie tussen de tentakels van de verhitte steden. Lightrail kan de bewoners er naartoe brengen, zodat we niet weer enorme oppervlakten moeten opofferen voor nieuwe parkeervelden en infrastructuur van toegangswegen. Het zou een belangrijke stap zijn in de omwaardering naar welzijn boven steeds meer welvaart.

* Laatste revisie op 7 augustus 2020 door Redactie AC