De antivaxers

Voordat u denkt dat ik ooit als bijna volwassene werd geteisterd door besmetting met de pokken, wil ik u een beetje geruststellen: nee, dat is niet het geval. Maar ik ben wel met ernstige tegenslagen geconfronteerd door de activiteiten van de vooroorlogse antivaxers. Mensen met weerbarstige opvattingen zijn er altijd al geweest en hebben dikwijls de medische ontwikkeling gefrustreerd of op zijn minst vertraagd. Omdat ik daar zelf slachtoffer van geworden ben, voel ik mijn eigen vreedzame geest opstandig worden wanneer ik met de ‘moderne’ antivaxers in aanraking kom.

Juist omdat zij zich veelvuldig zo boos en verongelijkt gedragen. Zij eisen hun ‘mensenrechten’ op maar willen nergens in beperkt worden, corona-toegangscontroles zijn een aanslag op de individuele rechten die ze eisen. Dit lawaai in demonstraties gemengd met complotdenkers en simpele vandalen, versterkt door niet te vermijden aanwezigheid op sociale media, heeft ernstige gevolgen voor de duur van het doorstaan van de pandemie en het aantal slachtoffers die deze maakt.

Boosheid

Hun boosheid wekt mijn boosheid op, want ik ben het ook zat wat we allemaal meemaken, dat zo lang duurt door de activiteiten van de ‘andersdenkenden’. En die boosheid is niet zuiver in het denken langs lijnen van eigenbelang, maar in het belang van alle mensen in dit land.

De afwijzing van de pokken-immunisatie in de vorige eeuw heeft vele onnodige doden heeft gekost. Ook tuberculose is heel lang een gesel voor de mensheid geweest. In 1928 is in Frankrijk daartegen een vaccin ontwikkeld dat door de Medische Commissie van de toenmalige Volkenbond is goedgekeurd. Tegenwerking van de antivaxers hield inenting van jonge kinderen desondanks tegen tot in de jaren dertig. De volgelingen van Pieter Pijl slaagden erin de invoering te frustreren tot pas na WO2 inenting van kinderen in een risico-omgeving gebruikelijk en geaccepteerd werd.

De Boldootwagen

Terzijde: Op het platteland en in de arme wijken van de steden moest de moderne hygiëne nog doorzetten. Na de oorlog woonden in de Zaanstreek nog veel mensen in simpele houten huizen, waar men zich ontlastte in een ton, die wekelijks door de ‘Boldootwagen’ werd geleegd.
In die decennia was ook rode hond nog een dreiging vooral voor meisjes. De ziekte was niet dodelijk maar vestigde zich lang in het lichaam en kon daarna miskramen of baby’s met aangeboren ernstige afwijkingen als gevolg hebben. Weer waren het de orthodox protestante streken en andere antivaxers die een volledige overwinning van de ziekte in de weg stonden. Met tegenwerking kwam het DKT-programma op de consultatiebureaus tot stand.

Op het nippertje overleefd

Nee, ik geloof niet in een god die heel boos op me zou worden toen ik mijn kinderen liet vaccineren, IK word heel boos op mensen die anderen aanzetten om niet te vaccineren en zo wéér anderen onnodig in gevaar brengen. Op mijn twaalfde overleefde ik op het nippertje een zware hersenvliesontsteking dankzij een enorme lading penicilline die me werd ingespoten. Ik deed eindexamen op de Hogere Zeevaartschool in Groningen, maar mocht niet aanmonsteren op schepen voor de intercontinentale zeevaart. Er werd aangenomen dat je beschermd was tegen pokken en tuberculose en moest nog tegen heel wat zogeheten ’tropische ziekten’ gevaccineerd zijn: tyfus en paratyfus, cholera, gele koorts, malaria etc. etc.
Een hele lading aan entstoffen die liefst enigszins gespreid moest worden toegediend. Maar met mijn geschiedenis van ontbrekende bescherming tegen pokken en een hersenvliesontsteking niet verantwoord. Het duurde maanden en vroeg veel voorzorg om onaanvaardbaar risico te vermijden voor ik tenslotte toch mijn collega’s vele maanden vertraagd eindelijk kon volgen op mijn eerste reis naar Zuid en Oost Afrika. Bedankt Pieter Pijl volgelingen!