Expats zijn niet populair

Expats zijn niet populair, zo blijkt uit een onderzoek onder bewoners van de metropoolregio Amsterdam.
AT5 meldt hierover: op de 2,5 miljoen inwoners in de MRA zijn er 304.000 internationals. Daarvan is bijna 100.000 hoogopgeleid en die wonen vooral in Amsterdam en daarnaast Amstelveen, Haarlem en Almere. In de metropool leven ook 37.000 arbeidsmigranten en 16.300 vluchtelingen. De Rabobank publiceerde vorige week een onderzoek waaruit blijkt dat steeds meer Amsterdammers de stad verlaten en dat alleen expats de weg naar huizen in Amsterdam nog weten te vinden. Zie hier het hele artikel.
De voornaamste klachten zijn dat de expats in hun eigen bubbel blijven, de huizenprijzen opdrijven en de taal niet spreken.

Noord-Holland op z’n smalst

Tja, daar valt natuurlijk nog wel het een en ander aan te nuanceren. Het is weer Noord-Holland op z’n smalst.
Huizenprijzen zijn net zo goed opgedreven door de huizenspeculanten, die Londense prijzen gingen vragen. En natuurlijk door Prins Bernhard junior, onze Koninklijke Pandjesbaas. Hij bezit zo’n 600 huizen in Amsterdam, al dan niet via een bv. Dus hem kunnen we lekker mede de schuld geven van het opdrijven van de huizenprijzen. Misschien niet terecht, maar dan moet hij maar niet de huisjesmelker uithangen, dan vraag je erom.

De ellende van Ravi Shankar

De expats kwamen hier vooral ook naartoe vanwege ons wereldwijd door Amsterdam geëtaleerde gunstige vestigingsklimaat.
Expats blijven in hun eigen bubbel doordat ze hier in de wijken doorgaans niet met open armen worden ontvangen. Ze worden vaak met wantrouwen bekeken, vooral als ze van buiten Europa komen en er soms een heel klein beetje anders uitzien. En laten we wel wezen, Nederlandse expats in het buitenland klitten minstens net zo erg bij elkaar.
Wat verwachten die Nederlanders nou? Dat de Grieken de Sirtaki dansend door de straten trekken? De Peruanen panfluitend door de Jordaan? En wees blij dat onze Indiase expats zich niet met een sitar voor het open raam installeren. Wie zich Ravi Shankar nog herinnert, weet wat een ellende dat geeft.

Wat voor vreselijke dingen spelen zich daar af?

Ikzelf woon in een echte expat-gemeente. Amstelveen. Ik heb helemaal geen last van ze. Integendeel. Aan het eind van onze straat woont een Koreaanse familie. We zien ze nauwelijks, merken niets van ze en we spreken ze nooit. Ze sluiten zich op. Het enige dat ik weet is dat ze een paar jaar geleden naar Hollands voorbeeld een dakkapel plaatsten en onlangs hun oude Honda inruilden voor een tweedehands Mercedes. Ik zou niet eens weten hoe die mensen eruit zien. Aan ons ligt het niet, want met Sint Maarten bellen we altijd bij ze aan. Ze doen niet open. Wij hebben dan in elk geval ons best gedaan, aan ons ligt het niet. Wie weet trouwens wat voor vreselijke dingen zich in dat huis afspelen…
Maar voor de rest hebben wij veel contacten met expats. We hebben zelfs meerdere expat-vrienden en die doen erg hun best om Nederlands te leren. Ze zijn zelfs socialer dan wij en ontplooien allerlei activiteiten.

Nee, ik woon liever naast een expat dan naast zo’n aansteller uit de Metropoolregio. Voor hem of haar is het nooit goed. Als ze niet kunnen klagen over asielzoekers, klagen ze over expats.

Het is niet fijn om expat te zijn

Ondertussen is het voor expats heel erg moeilijk om hier te wonen. Velen kunnen zich niet echt hechten, omdat hun bazen in India, Taiwan, Korea of Japan hen van de ene op de andere dag weer naar een andere verre uithoek van de wereld kunnen sturen. Ik schreef daar een paar jaar geleden al over: Het is niet fijn om een expat te zijn. Geen wonder dat sommigen in hun bubbel blijven. Dat doet straks het minste pijn als je weer weg moet. Maar daar hebben die zeikerds uit de Metropoolregio zich nog niet in verdiept. Die blijven liever in hun eigen bubbel.

* Laatste revisie op 26 april 2023 door Redactie AC