Weg die navel, gij lichtekooi!

Het is lente, vorige week stegen de temperaturen voor het eerst dit jaar tot boven de 20 graden. Voor schoolbestuurders is het weer tijd om zwetend wakker te liggen over de vraag hoe ze hun nieuwe kledingadvies bij de meisjes op hun scholen gaan doordrukken: geen spaghettitopjes, geen naveltruitjes, geen diepe decolletés en geen te korte broekjes, daarvan raken de docenten namelijk van streek.

Regelmatig lees ik in de media over schoolbesturen die hun vrouwelijke leerlingen oproepen om met hun kledingkeuze rekening te houden met de hormonale balans van hun leraren. Enkele jaren geleden stuurde het Amsterdamse Berlagelyceum een meisje naar huis omdat docenten zich opgelaten voelden door haar wel érg korte broekje. Prompt brak er een heus relletje uit, waarin de ene partij sprak van een terecht appel op fatsoen en respect voor zedelijke waarden en normen, en de andere partij van vertrutting en seksistische betutteling ten koste van de vrije kledingkeuze van jonge meisjes.

Endocriene systeem

Indirect schetsen de scholen het beeld van de onschuldige en kwetsbare docent die wordt belaagd door hordes van wellustige Lolita’s die er op uit zijn om zijn endocriene systeem te ontregelen. Ik vind dat een belediging, niet alleen voor die meisjes, maar ook voor de integriteit en professionaliteit van de docent.

In de tijd dat ik zelf voor de klas stond op een middelgrote Amsterdamse MBO werd ik regelmatig geconfronteerd met de kledingkeuzes van mijn (overigens meerderjarige) studentes die mij er aan herinnerden dat ik niet alleen een man was, maar ook nog lang niet dood. Toch was er geen enkele mij bekende docent die op dat soort momenten stotterend en kwijlend voor de klas stond, hooguit werden er in de pauzes wat mild spottende opmerkingen gemaakt over de relatie tussen God’s Schepsels en tertiaire arbeidsvoorwaarden. Over één ding waren we het eens: als je als docent je klieren niet in bedwang kan houden bij de aanblik van een blote navel of de suggestie van inkijk, moet je vooral ander werk zoeken.

Straatintimidatie

Ik stap even door naar een ander fenomeen: straatintimidatie, het in de openbare ruimte beledigen, lastig vallen, intimideren, bedreigen en betasten van vrouwen die er voor hebben gekozen er als vrouw uit te zien. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat zich onder de dadergroep opvallend weinig leraren en docenten bevinden. Veelal zijn het jongeren die vanuit hun cultuur, religie of opvoeding de ontwikkelingen rondom emancipatie, gelijkwaardigheid, fatsoen en beschaving ten opzichte van het vrouwelijk deel van de bevolking niet hebben meegekregen.

Misschien ben ik te argwanend, maar ik krijg hier de kriebels van. Die jongens gaan natuurlijk ook naar school en worden daar onvermijdelijk geconfronteerd met meisjes die hun de klieren doen klotsen. Kan het zijn dat de zorgen van de schoolbestuurders niet bij de docenten liggen, maar dat zij als katvanger worden gebruikt voor een groep jongeren die toch al onder een vergrootglas liggen? Een duivels dilemma, lijkt me. Geef het toe en je krijgt de hele achterban van Geenstijl over je heen, verzwijg het en je krijgt die van de PVV en het Forum er gratis bij op het moment dat het bedrog uitkomt. In beide gevallen schiet je jezelf ellendig in de eigen voet.

Of mijn speculaties nu kloppen of niet, de boodschap is hetzelfde: doe nu eens net of we iets hebben geleerd van The Voice, stop eens met de verantwoordelijkheid neerleggen bij de slachtoffers en pak de oorzaken aan. Puberjongens kun je opvoeden en als zij, hun ouders of hun gemeenschap daar problemen mee hebben, dan helpen we ze een handje. En zwakke docenten? Die laten we ICT-les geven aan ouderen. En laat die meiden lekker dragen wat ze fijn vinden, misschien keer ik zelf ook nog eens terug naar de klas.

* Laatste revisie op 27 maart 2022 door Redactie AC