Op het fietspad voor ons huis rijdt nu ruim de helft van de gebruikers op een snelle foetelfiets (Limburgs voor e-bike), bakfiets, vrachtfiets, (deel)snorfiets, fat bike, step of speedpedelec. Het is er druk, en het voelt ook steeds drukker met al die jakkeraars. De fietslobby vindt niet dat hun fietspad het afvoerputje van het verkeerssysteem moet worden.
Echter, de nieuwe vormen van mobiliteit zijn een prima alternatief voor het gebruik van auto’s in de stad. Ze hebben veel minder ruimte nodig. Ze zijn niet voor niks zo populair. Ik reis veel door Europa en zie dat veel steden juist ruimte geven aan nieuwe vormen van schoon vervoer. Maar, de Amsterdamse wethouder de Vries vindt dat de e-steps, speed pedelecs en andere lichte elektrische voertuigen moeten ‘verhuizen’ naar de rijbaan. Het snelheidsverschil op het fietspad is te groot. Niet op de rijbaan.
Stop mobiliteitsapartheid
Met de ontwikkeling van nieuwe micromobiliteit, steeds snellere elektrische fietsen, bak- en vrachtfietsen, elektrische (deel)scooters en veel meer ruimte voor de voetganger is de vraag of een apart fietspad nog wel het uitgangspunt moet zijn voor de inrichting van straten.
Waarom maken we de straten niet toegankelijk voor iedereen? Stop de mobiliteitsapartheid. Richt de straten in voor al het verkeer. De autoluwe plannen en de stap naar 30 km/u in Amsterdam zijn goede ontwikkelingen. Daarmee komt er meer ruimte voor diversiteit en innovatie in het verkeer.
Gedrag in het verkeer
Misschien moeten we het gesprek ook eens voeren over de olifant in de kamer: het gedrag in het verkeer. De toegenomen drukte is ook perceptie. Niet meer appen, niet door rood rijden, niet tegen het verkeer in rijden, stoppen voor een zebrapad, verlichting aan en je snelheid aanpassen. Kortom, meer rekening met elkaar houden. Dan lossen alle problemen zich misschien vanzelf op.
* Laatste revisie op 5 december 2021 door Redactie AC
Dat laatste: ‘de olifant’, oftewel het gedrag van fietsers onderling, dat lijkt me de oplossing voor het fietspad. Maar de oplossing is ver weg, met de onderscheidende belangen van de fietser: de bakfietsmoeder/vader met kinderen, de snelle e-biker, de oudere fietser op een gewone fiets, en niet te vergeten de maaltijdbezorger… Dat past niet allemaal op 1 fietspad, dat is het punt, Walther. Dat los je niet op met : niet appen(220 E boete), niet als bromfiets op het fietspad(300 E boete), niet omkijken naar een mooi meisje/jongen(600E boete), of niet op het verkeer letten omdat je gewoon in gedachten was(1000Eboete).Dan blijft het fietspad gewoon leeg…Want iedereen is in gedachten ook op het fietspad, these days.
Tja, gedrag. Een onderwerp dat mondeling niet meer ter sprake kan worden gebracht (behoudens over en weer schelden). Ik vrees een reeds lang gepasseerd station.
Mij lijkt 30 km max voor alle verkeer op wielen een goed uitgangspunt voor een baan die tot nu toe breed genoeg is voor een bestelbus… In feite gaan we dan terug naar de 19e eeuw, een toestand die nog steeds ervaren kan worden in diverse Afrikaanse en Aziatische landen. Een voordeel: kosteloos qua aanpassing infrastructuur. Kan men dat budget inzetten voor opvoeding en handhaving. Sterkte!
Ik zou de laatste alinea liever zo zien:
“Misschien moeten we het gesprek ook eens voeren over de olifant in de kamer: het gedrag in het verkeer. De toegenomen drukte is namelijk niet alleen perceptie. Niet meer appen, niet door rood rijden, niet tegen het verkeer in rijden, stoppen voor een zebrapad, verlichting aan en je snelheid aanpassen. Kortom: meer controle en handhaving. Want als we de laatste twee jaar één ding hebben geleerd, is dat problemen m.b.t. menselijk gedrag zich zeker niet vanzelf oplossen.”
Eens! Maar: als ik als ervaren (60+, altijd gefietst) fietser ruimte geef aan een ‘bakfietsmoeder’ met 2 jonge kinderen in de bak en een beginnend fietsertje van pakweg 6/7 jaar naast de bakfiets, door even niet in te halen, wordt ik bijna platgereden op het moment dat er wel ruimte is om in te halen zonder het kindje angst in te boezemen, door een snorfietser, van notabene mijn leeftijd… Of door een e-biker van net 20 met 45 km per uur… Allemaal echt gebeurd, niet op de Marnixstraat, maar gewoon in Lelystad in de Atolwijk.. Waar alle ‘wijkwegen’ inmiddels 30 km zones zijn, waar dus niemand zich aan houdt.. Controle is één ding, mentaliteitsverandering een ander. Want in een maatschappij waar iedereen slechts zichzelf belangrijk vindt, zijn alle anderen dus ‘collateral damage’, helaas.
P.s. ‘bakfietsvader’ is natuurlijk ook goed…
Gedrag in het verkeer is echt niet de olifant in de kamer. Juist het gedrag van veel weggebruikers maakt dat het vrijliggende fietspad voor veel fietsers letterlijk van levensbelang is. Het enige probleem is dat het fietspad steeds als vergaarbak wordt gezien van vervoersmiddelen die daar niet op passen qua massa en snelheid.
De toegenomen drukte is overigens geen perceptie, maar een feit. Meer verkeersdeelnemers bij een gelijkblijvend gemiddeld gedrag betekent een groter aantal overtredingen. Van daaruit geredeneerd is het misschien eerder perceptie dat mensen zich slechter zijn gaan gedragen in het verkeer.