Geschreven doorDoor Albertien Pareau Dumont
Als je in een bewonersbrief de Spuistraat ‘een normale woonstraat’ noemt dan spoor je niet. Er moet toch iets mis zijn in je bovenkamer als je tegelijkertijd alles doet wat in je macht ligt om van de Spuistraat een uitgaansbuurt te maken.
Of toch tenminste de uitbaters geen enkele strobreed in de weg legt. De gemeente gaat stoepruimte maken van het fietspad. Omdat er meer loopruimte nodig is. Pure Quatsch! Het betekent dat er vooral meer ruimte komt voor de horecaterrassen, want de gemeente mag hen de vergunning daarvoor niet weigeren zolang er een minimale loopruimte overblijft.
Dit is al de zoveelste keer dat politici liegen en bedriegen. Zijn ze nu echt zo stom, gewoon dommigheid dus, is het geslepenheid of haast criminele naïviteit? Liegen en draaien. Een deelraadsbestuurder had de euvele moed om met stelligheid te garanderen dat er géén horeca vierkante meters terras zouden bijkomen op de Nieuwezijds, er zou zelfs terrasruimte af gaan! Dit terwijl hij al lang wist dat het Amsterdam Museum vergunning zou krijgen voor een terras aan de Nieuwezijds. Maar ze hébben toch al een prachtig terras op hun éne binnenterrein en dat kan prima ook op hun tweede binnenplein. Maar díe kunnen natuurlijk niet tot diep in de nacht open blijven. Bovendien moet de onzalige en zwaar verguisde verbouwing natuurlijk ergens van betaald worden.
Participatie
In de afgelopen maanden voor de zoveelste keer vellen vol met allemaal goede voornemens over participatie, inspraak van burgers en zo meer. ’t Mag wat kosten! Maar de belangrijkste dingen staan er niet in: namelijk eerlijkheid, houden aan je afspraken en doen wat je belooft.
Neem de ‘herinrichting’ van de Nieuwezijds Voorburgwal. Een duur bureau inventariseerde wel een jaar lang de ideeën en wensen van bewoners en ondernemers in de buurt. Toen kwam de tekentafel met redelijk veel creatieve werkavonden met bewoners, ondernemers en ambtenaren. Alles uit de kast getrokken. Wel moest ik met een rode viltstift de te kappen bomen markeren, want dat was zó verhuld aangegeven dat het nagenoeg onzichtbaar was. Toen de tekeningen na enige maanden bij de gemeenteraad aankwamen waren er uiteraard nieuwe verrassingen zoals de buitenhoreca van het museum (eerder glashard ontkend!) en de verplaatsing van de afgesproken tramhaltes. Alweer een variant die nooit besproken was! Waarom de burgers niet vóóraf betrekken bij de langetermijnplannen van het GVB?
Bij de sfeerimpressies die de afgelopen maanden de straat verfraaiden was het kleine groene parkje op de Postzegelmarkt onzichtbaar. Geschrapt?
Louche nachtclub
De meeste lokale politici beginnen hun carrière met heel veel idealisme, bevlogenheid en gedrevenheid vanuit de oprechte wens iets goeds voor hun stad of buurt te doen. Maar al heel snel verandert er iets in hun bovenkamer. Gaan ze verhullende managementtaal gebruiken. Gaan ze beknibbelen op waarachtigheid en laten ze zich inpakken door meer en minder malafide en liegende ‘ondernemers’.
Er verandert iets in hun bovenkamer. “Want hoe kan een hotel nu overlast veroorzaken?” Ik hoor ze het nog zeggen bij de deelraadbespreking van de vergunningen voor hotel W en SoHo. Hotel W krijgt ondanks het veto van de deelraadvoorzitter tóch een zwembad op het dak. In de kelder komt een louche nachtclub, waar veel criminelen komen (bom en schietpartij) en waarvan het vertrekkende publiek veel herrie maakt om 4 uur ’s nachts. Ook krijgen ze een horecaterras dat bijna de hele, zeer brede, stoep in beslag neemt.
In het Bungehuis ook geen ‘echt’ hotel maar vooral evenementen en horeca. De fietsen van de bezoekers van dit elitaire SOHO clubhuis zouden in de kelder komen stelde het deelraadbestuur destijds. Het laden en lossen in de kelder. Niets is minder waar.
Stel je eens voor dat de stoepen in jóuw eigen rustige woonstraat tot 3 uur ’s nachts vol staan met lawaaiige terrassen, dat in jóuw woonstraat ’s nachts geschoten wordt, dat in jóuw woonstraat granaten en bommen ontploffen. Dat tegenover jóuw woning een wietplantage wordt ontmanteld.
Dus politici: doe eens onderzoek in je eigen bovenkamer!
* Laatste revisie op 5 september 2021 door Redactie AC
Ik blijf maar weg… al een tijd voel ik het terugverlangen naar Amsterdam jaren 70 waarnaar ik terugkwam. Er is in die ruim 40 jaren zoveel ten kwade veranderd dat het goede er niet meer tegenop weegt. Dit stuk geeft zo’n treurige analyse van de geestgesteldheid in de Stopera, dat ik mijn hoop op ”morgen wordt het beter” heb verloren.
De Spuistraat, ik fietste er jaren door om bij mijn werkgever het ASW te komen. Die had zijn achteruitgang in de Spuistraat vlak bij het Kattegat, het gezicht van het Steunpunt was aan de Nieuwezijds. De Spuistraat was nooit een ‘normale woonstraat’ geen normaal mens zal dat kunnen bevestigen. Maar het was een straat met karakter, dat wel.
Maar: ik heb in mijn lange staat van dienst in Amsterdam nog nooit een politicus zien struikelen over een ‘herinrichtingsplan’ of iets dergelijks..
Ik kan me iets voorstellen bij dat hotel met een zwembad op het dak?
Ik zou er een bom op gooien.Maar ik ben de Gemeente niet. De stad is, zoals John hierboven memoreert, de stad niet meer. Ik liep vroeger met mijn vader (vorig jaar overleden) langs het hek van het Vondelpark om met een gevonden stok geluid te maken… En een ijsje te eten in het paviljoen.
Dat sommige politici hun bovenkamer zouden moeten (laten) onderzoeken, door een ander – een deskundige- wel te verstaan, dat is evident… Net als sommige andere Nederlanders.
Sommige mensen denken in kaders van hun eigen achtertuin, niet verder dus. Dat geeft overlast voor heel veel mensen, denk aan Schiphol bijv. Schiphol denkt niet verder dan zijn eigen grondgebied, maar ik pluk er dagelijks de wrange vruchten van, ja in Lelystad, dat is voor die heikneuters (CEO’s) niet voor te stellen…