Posted by 
Wij leven op een gifbelt – Nederland is volgens mij een van de meest vervuilde landen van Europa. Wij hebben gewoon te weinig oppervlakte om alles dusdanig te verdelen dat het niet opvalt. Maar zo te zien is het in heel Europa een bende. Nu weer met de wijn. Daarin zit teveel PFAS.
‘Komen ze nu pas achter…’, zult u denken. Nee, daar komen ze niet nu pas achter, ze hebben het tot dusver voor ons verzwegen. Net als bij die fabriek in Helmond, die jarenlang grote hoeveelheden PFAS op het riool loosde.
Het is ons pas verteld toen de fabriek al failliet was.
Moeten hier geen verantwoordelijken voor vervolgd worden?
Ineens mogen we ook geen eieren meer eten van onze hobbykippen. Die zitten ook vol PFAS. Vrijwel niemand die medelijden heeft met de kip.
Wanneer je bijkans je hele leven al lustig op het terras aan de wijn zit te lebberen, heb je nu geleerd dat zo’n hobby-eitje ook niks meer uitmaakt. Onze lichamen zitten vol PFAS. Daarmee zijn onze begraafplaatsen straks ook grondig vervuild.
Menig boomer zal zich verbazen over het feit dat hij of zij het tot dusver nog heeft volgehouden. In onze jeugd was er geen PFAS, maar genoeg andere rotzooi waar toen niet moeilijk over werd gedaan.
De huizen werden warm gestookt met steenkool. Dat rook je door de hele stad, alleen viel dat niet op doordat we eraan gewend waren. Toen we eenmaal waren overgeschakeld op aardgas, rook je het verschil als je eens in Engeland kwam.
In Amsterdam-Noord stond de zwavelzuurfabriek Ketjen, die bij voortduring zijn zwaveldampen over de stad uitwasemde. Dat gif mocht de bevolking gewoon gratis inademen.
Kind op de volkstuin
Mijn vader had een volkstuin. Niet gehinderd door enige chemische kennis, bespoot mijn vader met een lange koperen gifspuit in grote wolken de pruimenboom. Waarschijnlijk met het nu verboden nicotine-sulfaat (zeer giftig). Daar stonden wij als kinderen bij. Niettemin is er hoop, want mijn vader is bijna honderd geworden.
De paden op het volkstuinpark waren verhard met sintels uit de vuilverbranding. Het was zwart gruis, waarin je allerlei zaken terugvond als spijkers en stukjes gesmolten glas. Daarin zaten wij als kind gewoon te wroeten, ons niet bewust van eventueel gevaarlijke stoffen die er mogelijk in zaten.
Lang vrijgezel gebleven
In Amsterdam-Noord hadden we ook nog de geur- en smaakstoffenfabriek van Maschmeijer.
Een wee-zoetige lucht hing over de stad. Ik kende iemand die daar werkte en de smerige geur hing altijd om zijn lichaam. Hij is waarschijnlijk lang vrijgezel gebleven, want zoiets wil je niet bij je in bed. Of de lucht schadelijk was weet ik niet, maar de bevolking werd er ongevraagd mee opgezadeld. Net als de geur van de Maggi-fabriek.
Gif genoeg
U merkt wel, we hebben sinds die tijd een enorme vooruitgang geboekt: nu mag dat allemaal niet meer. Nu ruik je niks meer. Maar nu hebben we PFAS om ons sluipend te vergiftigen. En Tata Steel met z’n cokes en metaalslakken. Of Eternit, dat eerder z’n asbest onbekommerd ter verharding over wegen strooide. En laten we vooral de giftige uitstoot van de luchtvaart niet vergeten.
We kunnen ook terugdenken aan de grote gifschandalen in Lekkerkerk en in de Volgermeerpolder bij Amsterdam, waar zwaar giftige stoffen (illegaal) werden gestort door onder meer Philips Duphar en waaraan de bevolking werd blootgesteld. In Lekkerkerk bedroegen de saneringskosten ruim 85 miljoen euro, de schuldige bedrijven betaalden uiteindelijk maar 2 miljoen euro. Zo gaat dat in Nederland.
Komt vanzelf goed
Wat hebben we toch een prachtig land, waar de mestgeur (ammoniak) over het ‘oneindig laagland’ hangt, waar de koeienstront in de sloten drijft, waar de Q-koorts ook verzwegen is en we straks weer overal 130 mogen rijden. Maar het komt vanzelf goed: dankzij de zeespiegelstijging wordt Nederland op termijn vanzelf weer schoongespoeld, net als de legendarische Augiasstal.
Dus, kom op, we nemen nog een wijntje! Het maakt nou toch niks meer uit!
Update 5-5-2025. In het nieuws: Ook Beverwijk heeft een gifbelt weggemoffeld onder een park, waarvan het zwaar giftige en kankerverwekkende benzeen nu de woonwijk in begint te sijpelen. We worden meedogenloos achtervolgd en ingehaald door het verleden.
Eerder gepubliceerd op weblog Arnoud Hugo.
* Laatste revisie op 5 mei 2025 door Redactie AC
Ouderen zoals ik (84) en nu nog in leven hebben het DDT en kwik ook overleeft (zou het echt wel weg zijn?) evenals al de kwalijke rommel die vanaf 1940 onbekommerd werden rond gestrooid. Het IJ zag rond de jaren 50/60 er uit als een regenboog van de olie en niet nader te benoemen giftige troep. Wij visten en zwommen en verslikte ons er af en toe in. De vis stand was geweldig in die tijd. Zelfs spiering, een gevoelig visje voor ongerechtigheden in het milieu kon je volop vangen en eten zonder meteen het loodje te leggen. De pers leiding van de Gemeente riool heeft heel lang ons afval in het IJselmeer gedumpt. Reken er maar op dat dit niet alleen van de WC was. De Volgermeer polder snoekte wij met regelmaat wat ook voor de Landsmeerder polder gold, waar hele stukken land ook uit vuilnisstort resten waren onstaan. Dat is vast niet helemaal weggehaald maar het werd nu, na dat drie kwart van de bevolking willens en wetens die zeer gifige prik nam, nu dan PFAS sinds de 60tiger jaren in gebruik, en pas de laatste 10 jaar de grote boosdoener. Ik vermoed dat dit niet meer of minder erg is als de andere troep wat er in het eten zit en elke dag weer in je lichaam verdwijnt. En wat te denken van de Diemer zeedijk waar jaren lang stank en enorme rook wolken over de Stad trokken? Ketjen, de vuil verbranding en Loos & Co waren er niets bij vergeleken. Puur chemisch afval! Daar leeft nu een heel nieuw Stads deel op, en zal ook vast niet de vervuilde grond totaal zijn afgegraven. Uiteraard is het niet goed, maar denk toch dat je er voorzichtig mee moet leren leven. Waar veel mensen op een klein stukje land moeten leven is daar geen ontkomen aan. Het is maar net op welke pijnlijke plek je de vinger wil leggen. Of je nou door de hond of de kat word gebeten, van allebei doet het pijn met ook nog eens kans op Rabies. Jean Louis Pisuisse zong er al over ¨Mens durf te leven!”