Hoogvliegers – Amsterdammers houden van grootse plannen. Een achtbaan over de grachten, een tunnel voor kano’s, een zwevende tram – en nu dus de IJbaan: een kabelbaan die Amsterdam-West met Noord moet verbinden. Het klinkt spectaculair: elke 30 seconden een gondel over het IJ, uitzicht op de skyline, selfies met de zonsondergang. Alleen… wie zit daar eigenlijk op te wachten?
De gemeente heeft het plan netjes onderzocht. Technisch kan het, juridisch mag het, en ruimtelijk past het ook nog. Maar het probleem zit niet in de kabels of de palen. Het zit in de logica. De kabelbaan vervoert straks hooguit 5.000 reizigers per dag, terwijl de veerponten dat aantal in een uurtje doen. En 60 procent van de opbrengsten moet komen van toeristen. Dan praten we dus niet over openbaar vervoer, maar over een pretpark.
Optimisme is prachtig
De initiatiefnemers geloven heilig dat hun zweefrit de verbinding tussen Noord en West verbetert én de ontwikkeling van Haven-Stad versnelt. Dat mag, optimisme is prachtig. Alleen, voor gewone Amsterdammers die naar hun werk, school of de markt moeten, schiet dit plan tekort. Je kunt immers geen woon-werkverkeer plannen op het aantal verkochte toeristentickets.
Wat Noord echt nodig heeft, zijn betrouwbare, betaalbare verbindingen. Bruggen, betere ponten, slimme bus- en fietsverbindingen. Of gewoon: een IJ-tunnelbuis die we al hebben, openstellen voor fietsers of elektrische pendeltreintjes. Die infrastructuur ligt er al en werkt, zonder selfies.
De gemeente wacht
De gemeente wacht terecht tot 2027, als duidelijk wordt wat de nieuwe OV-structuur vraagt. Hopelijk kiest het stadsbestuur dan voor degelijke oplossingen die Amsterdammers écht vooruithelpen, in plaats van luchtkastelen aan kabels.
Tot die tijd blijft de IJbaan een vrolijk idee om bij weg te dromen: wie weet, ooit, op een zomerse dag, zweven we allemaal zingend over het IJ. Maar tot die tijd? Gewoon de pont pakken. Die gaat ook elke paar minuten en kost niks.
