Posted by 
Onderweg naar een wijnproeverij aan het Entrepotdok maakte Harold Hamersma een tussenstop in mijn sfeervolle en intieme huiskamerstudio. Daar vertelde hij honderduit over zijn boek ‘Onder de rook van Heineken’. Daarbij ging het onder andere over de kookkunsten van zijn moeder, de tweede wereldoorlog, zijn jeugd in de Pijp, ouderdom en aftakeling. Tevens wordt de vraag beantwoord of Harold als wijnexpert zich wel eens laat verleiden tot het nuttigen van een biertje van Heineken, waarvan hij de geur van hop die in zijn jeugd over de Pijp hing nog levendig kan herinneren.
Na dit aangename gesprek toog hij zijns weegs om rond de 80 wijnen te gaan proeven. Het is een hard bestaan, waartegen zijn jeugd hem godzijdank gewapend heeft.
* Laatste revisie op 8 mei 2020 door Redactie AC
Mijn grootouders woonden vlak bij de brouwerij. Ik herinner me die doordringende lucht nog. Dit soort stankoverlast zou nu niet meer mogen.
De Heineken ‘stonk’ al vanaf 1974 (waarschijnlijk al veel eerder), dat was toen ik in de Pijp kwam wonen, in de Govert Flinck. Iedere dag met de tram en de vreemde geur opsnuivend. Geen verkeerde geur overigens. Als ik s’nachts van mijn stamcafe uit het centrum naar huis (‘kamertje) fietste, rook ik de gistige geur, en overal op het Heinekenterrein nog lampen aan en stoom ontsnappend uit schoorstenen… Nu nostalgie, want wat er in de plaats van de Heineken gekomen is..
Het plein is in ieder geval vreselijk, de buurt ga ik geen oordeel meer over geven, want ik woon er gelukkig niet meer..