De Noord-zuidlijn revisited…

Een tijdje geleden was ik in Amsterdam vanwege een treurige gebeurtenis: een begrafenis.
Ik moest volgens ‘9292’ vanuit mijn huidige woonplaats Lelystad via station Amsterdam-Zuid met de ‘nieuwe’ metro naar het eindpunt in Noord, dicht bij de begraafplaats. Dus: de hele lijn. Eerlijk gezegd heb ik lang geaarzeld: de Noord-zuidlijn heb ik altijd vervloekt vanwege de exorbitante kosten voor Amsterdam, de maatschappelijke ellende, de eindeloze opbrekingen en de gevaren van verzakking voor alle omringende huizen. Dat laatste was zeker niet onterecht, denk aan de ellende rond onder meer de verzakkingen op de Vijzelgracht. Het eerste punt ook niet, de kosten rezen echt gigantisch de pan uit, er sneuvelden zelfs wethouders op dit ‘megaproject’. En er was natuurlijk de actiegroep ‘de Bovengrondse’ die regelmatig van zich liet horen met onrustbarende berichten over verzakkingen, extreem brandgevaar in de nieuwe metro en erger. En ik ben van de generatie die de bouw van de eerste metrolijn naar de Bijlmer heeft meegemaakt, en actief protesteerde toen de Nieuwmarktbuurt daardoor volledig gesloopt dreigde te worden. Die metro was lang niet het succes waar de gemeente op hoopte…

Cultureel dood

Toen het project Noord-zuidlijn in de beginjaren van dit millennium de Pijp naderde en de Ferdinand Bolstraat geheel afgesloten werd, ook voor voetgangers op bepaalde stukken, was voor mij de maat vol: ik wilde weg uit De Pijp… Om het lekkerste brood van Amsterdam te halen bij bakker Venekamp moest ik slalommen om hekken en bouwplaatsen. De andere kant van de ‘Bol’ werd vrijwel onbereikbaar.
Het werd overigens ook veel te vol en te druk in mijn straat. En ik verhuisde met mijn lief in 2006 naar het zeer groene, rustige, maar cultureel vooral dode dorp Lelystad in de polder. Maar met groeiende heimwee naar Amsterdam (bij beiden)…

Met enige bibber in de knieën stapte ik dus onlangs vanuit de trein op station zuid in de nieuwe metro; afgezien van opmerkelijk lange (en functionerende roltrappen) was er eigenlijk weinig verschil met de oude metro naar de Bijlmer. Behalve dat het er niet vies was, niet naar urine stonk, er geen junks in de hoeken lagen en het station aangenaam verlicht was. Wat vooral opviel was dat deze metro uiterst stil en efficiënt was. Op ieder station werd 1 minuut gestopt. De stations werden helder verstaanbaar en duidelijk aangegeven in beeld en geluid. En het belangrijkste: dat ik in welgeteld 14 (of 15) minuten in Noord was, waar we als inzittenden gelukkig het daglicht weer mochten aanschouwen. Dat moest ik vroeger niet proberen met de tram! Daar moest je minstens een uur voor uittrekken: vanuit Zuid de tram tot Centraal, vervolgens pont en bus, of de bus door de IJ-tunnel.

Uiterst efficiënt

Ik was behoorlijk verbaasd over dit staaltje van modern vervoer, na alle negatieve commotie uit het verleden. Dit was uiterst efficiënt, comfortabel en snel! Op de terugweg, na de begrafenis, viel het me ook op hoe stadsdeel Noord veranderd was van een dorp tot een heuse ‘grootstad’. Station Noord was eerder iets wat zich kon meten met andere Europese steden, anders dan bijvoorbeeld metrostation Gein in mijn herinnering: eng, vies, kil en verlaten.

Mijn verbazing over de discussie over de ‘bruggen naar Noord’ versus ‘extra ponten’ werd daardoor wel gewekt, want je kunt toch ook zorgen dat er metro’s met veel extra fietsplekken zijn, vooral in de spits? Gewoon een metro zonder/of heel weinig zitplaatsen bijv. en fietsklemmen.

‘Dit is een fiets-metro’, heeft u geen fiets, wacht dan 1 minuut, dan volgt een gewone metro’.

Metrohalte Noorderpark is vlak bij de ponthalte in Noord. Misschien moeten de roltrappen en (fiets)liften hier en daar wel aangepast worden zodat fietsers ook snel de metro kunnen nemen.

Niet naar Schiphol doortrekken

De recente discussie over het doortrekken van de metro naar Schiphol en de daarbij horende miljardeninvestering van het Rijk, lijkt me een andere: als Schiphol moet krimpen (en dat kan niet anders!) is een dure metro daarheen doortrekken ook niet nodig. Toeristen die écht in Amsterdam willen zijn weten hun weg wel te vinden, ze hoeven niet net als die cruiseschepen-‘bewoners’ midden in Amsterdam geloosd te worden. Een goede verbinding met Noord voor bewoners en werkenden lijkt me veel urgenter…

Voorlopig is mijn mening over het vervoer in Amsterdam behoorlijk bijgesteld in positieve zin…
Het enige minpunt van deze hernieuwde kennismaking met de noord-zuidlijn vond ik dat ik niets, maar dan ook helemaal niets gezien heb van de stad Amsterdam, er onderdoor rijden is duidelijk iets anders dan een sightseeing met lijn 24 of 25…

* Laatste revisie op 15 januari 2023 door Redactie AC

• Over
• Laatste berichten

Bart van der Kolk

Bart van der Kolk (1955) is geboren Amsterdammer, bracht zijn jeugd door in het Gooi, maar zijn studie bracht hem weer naar Amsterdam. Was actief in het studentenleven en'oproerkraaier' in de kraakbeweging van de jaren '80, werkte als buurtwerker en voor 'nieuwkomers' en was later adviseur bij het Amsterdams Steunpunt Wonen. Verhuisde in 2006 met pijn in het hart naar de 'provincie' (Lelystad) wegens o.m. gebrek aan schone lucht en ruimte in Mokum.
Studeerde o.a. aan de d'WitteLeli (UVA) tekenen en handvaardigheid, en later Turkse taal en geschiedenis in Utrecht, deed een NVM makelaarsopleiding, zat in de politiek voor GroenLinks, was ooit een blauwe maandag leraar beeldende kunst en -geschiedenis, een aantal jaren fotograaf en nog veel meer. Is inmiddels gepensioneerd, maar nog lang niet uitgeblust, is zo af en toe in Amsterdam, maar volgt het nieuws daarover op de voet!

Laatste berichten van Bart van der Kolk (alles zien)

• Kraken gaat door! (2) - 17 mei 2023
• Behoud de Amsterdamse boekwinkels! - 5 mei 2023
• Dilemma’s van een oude fan… - 4 maart 2023