Posted by Ik heb het maar even aangekeken, het drama rond Peter R. de Vries. Ik was enorm geschokt en woedend toen het bericht kwam dat hij was neergeschoten. En ook nog anderhalve week later, toen hij overleed. Ik heb dat overigens bij alle onschuldige mensen die bruutweg worden geliquideerd. Maar hoe reageert je dan in het besef van machteloosheid?
Ik had hem echt gegund dat hij zou herstellen en later in de rechtszaal de daders honend had kunnen uitlachen. Waarna ze onder applaus van de publieke tribune enkele decennia achter de tralies zouden verdwijnen.
Ik kon het niet echt een plek geven. Net als vele anderen. Fascinerend was om de brede gevoelens van schok, verdriet en verontwaardiging te volgen. De Vries was en is een zeer bekende Nederlander, die volgens mij bijna nog vaker op het scherm was dan Rob Trip of Marco Verhoef.
Familielid
Wat doet zoiets met ons? Als je erover nadenkt is het effect heel vreemd. Hij wordt in de loop der jaren een familielid, zogezegd. De schijn wordt gewekt dat je hem heel goed kent. Zo gaat dat met veel bekende Nederlanders. Ik groette op de Herengracht eens heel joviaal een bekende cabaretier, in een reflex, alsof het een goede vriend was. Pas daarna realiseerde ik mij dat hij alleen maar een bekende Nederlander was, die weliswaar vaak in mijn huiskamer kwam, maar ik dus niet bij hem. En zijn naam wilde me ook niet te binnen schieten. Ik moet het zelfs nu weer opzoeken. Wacht…
Ben ik weer: Jan Jaap van der Wal, die was het.
Een zekere gêne overvalt mij dan op die Herengracht. Terwijl het welbeschouwd een begrijpelijke vergissing is. Hij groette me overigens netjes terug.
Koefnoen
Bij Peter R. de Vries is het net zo. Ik ken hem als een wat nurkse man die zichzelf graag hoorde praten. Hij had overal verstand van. Later, in de necrologie, las ik dat dit ook inderdaad zo was.
Daar geloof ik niets van, maar vooruit, zo ging dat deze keer. Op slag vielen al zijn negatieve eigenschappen weg, terwijl ik me toch meen te herinneren dat hij voortdurend werd aangevallen op zijn egotripperij. En wat dies meer zij. Kijk, dat slaat dan allemaal een beetje door. Mag hoor, maar het wordt vanuit de media dan nogal hypocriet. Niet voor niets was hij een dankbaar onderwerp voor typetjes bij programma’s als Koefnoen.
Het was dat de paus toevallig zelf op de operatietafel lag, anders was Peter per direct zalig verklaard. Want die stemming hing er in het land en de juiste heiligennaam Petrus had hij al.
We kennen Peter R. dus feitelijk helemaal niet, maar het raakt ons alsof er een oom dood is.
Is er al een psycholoog geweest die het heeft uitgelegd?
Femke
Het geschokte volk legde bloemen bij de plek des onheils en vormde een rij van drie kilometer voor Carré om hem de laatste eer te bewijzen en hem te danken voor zijn goede werken. Want dat laatste staat buiten kijf. Burgemeester Halsema kwam terug van vakantie. Ze hoefde niet eens aan te sluiten in de rij langs de Amstel, want die was dusdanig lang dat ze gewoon in de Stopera achter haar bureau kon blijven zitten.
Het is goed dat mensen een dergelijke uitlaatklep hebben voor hun gevoelens van verdriet en onmacht. Hoewel het ook een goed idee zou zijn geweest om een massale demonstratie te houden tegen het krankzinnige maffia-geweld. Immers, er zijn al méér slachtoffers gevallen, zoals advocaat Derk Wiersum en de broer van Nabil B. Zij hebben eigenlijk ook recht op een eerbetoon in Carré. Of dus op die felle demonstratie, waarmee we laten zien dat we dit niet pikken. Een beetje zoals de Belgen deden tegen Dutroux. Maar dan geen stille tocht met witte ballonnen, maar een luid schreeuwend protest.
Mentaal raken
Misschien kunnen we een denktank oprichten om te onderzoeken op welke manier we als publiek nu het beste onze gevoelens van bezorgdheid en onlust kunnen uiten. Dat moet een manier zijn waarop het daders en opdrachtgevers van dergelijke misdrijven mentaal raakt. Niet alleen gevangenisstraf, maar vanuit de samenleving een soort mentale knauw uitdelen waar ze de rest van hun leven last van houden.
Dit lijkt me de beste manier om Peter R. de Vries te gedenken. Zijn erfenis moet zijn dat de daders en opdrachtgevers nog lang last van hem hebben.
We stellen hem in: de Peter R. de Vries GeDenktank.
Dit artikel verschijnt ook op de website van de auteur.
* Laatste revisie op 23 juli 2021 door Redactie AC
“Niet alleen gevangenisstraf, maar vanuit de samenleving een soort mentale knauw uitdelen waar ze de rest van hun leven last van houden.”
Ben benieuwd hoe je dat voor je ziet, Arnoud. Dan gaan we toch al gauw richting een Chinese aanpak, waarbij we ze sociaal/digitaal gaan “brandmerken” o.i.d. Daar ben ik in principe niet tegen hoor, bij dit soort tuig. Maar persoonlijk neig ik meer naar een Middeleeuwse aanpak: een straf die het etiket ‘straf’ eer aandoet en waarbij we na de voltrekking (die plaatsvindt na een maand of drie rotte tomaten gooien op de Dam) niet meer hoeven te vrezen dat de dader(s) en opdrachtgever(s) in kwestie ooit nog eens zoiets zullen ondernemen. Vuilnis moet opgeruimd worden.
Tja Milena, we zullen ons hoofd moeten breken, om een werkende aanpak te verzinnen. Je suggestie gaat richting het oprichten van schandpalen op de Dam. Het lijkt me een aansprekend idee, maar ik voorzie ”in de weg staande wetten en praktische bezwaren.
John, voor mensen die zich aan geen enkele geldende wet houden en voor wie mensenlevens nog minder dan wisselgeld zijn, zouden we maar eens een uitzondering moeten maken. Natuurlijk mag het niet, maar er mag zoveel niet. Gewoon doen en Rutte nog maar eens een keertje extra ‘sorry’ laten zeggen. Daar zijn we inmiddels ook aan gewend geraakt, en dan kunnen we daarna weer door… zonder dat tuig.
@Milena: Je vraagt hoe ik dat dan voor me zie. Ik zie tot nog toe niets voor me, daarvoor wil ik nu juist die GeDenktank instellen. Dat is natuurlijk niet 100% serieus bedoeld, maar toch lijkt het mij zinvol om in deze maatschappij serieus na te denken over alternatieve manieren om deze niemand ontziende criminaliteit te ontmoedigen. Out of the box denken is hier noodzakelijk, denk ik. Per definitie staat ‘de wet’ op achterstand ten opzichte van de zware criminelen, die zich nergens aan houden.
De ‘pluk ze’ wetgeving is een goed begin, maar tot dusver weinig effectief.
Voorlopig is de enige mogelijkheid om flink extra te investeren in opsporingscapaciteit en te snijden in bureaucratie. Een beter opleidingsniveau bij justitie zou volgens mij ook wel wenselijk zijn, want daar wordt nogal wat afgeblunderd.
Gezien de omvang van het ‘Taghiproces’ en alle vertakkingen (Marengo etc.) lijkt het eigenlijk vrij simpel om het vreselijke monster van de ‘mocromaffia’ met turkse, joego- en nederlandse meelopertjes op te lossen. Begin met het keihard veroordelen voor moord of poging daartoe (min. 15 jaar zonder aftrek), gezeur van sommige advocaten (Wezski) moet maar voor lief worden genomen. Moord is moord.. Daarnaast is Nederland natuurlijk volledig in gebreke gebleven als het gaat om de opvang van stuurloze jongeren van met name Marokkaanse origine. De tol van 40 jaar tolerantie lijkt nu ten einde. De 2e/3e generatie van sommige jongeren is zich nog steeds niet bewust van de democratische samenleving en wat dat inhoudt.. Wegsturen van deze groep kan niet meer, daarvoor heeft Nederland teveel boter op zijn hoofd (hé Geert). Corrigeren kan misschien nog wel .. En dat geldt ook voor al die jongeren van nederlandse afkomst die inmiddels ook ontspoord zijn.. Dat soort jongeren heeft de ‘Taghi-club’ nodig om te kunnen voortleven. Voor jongeren die uitzichtloos zijn is alles een uitweg, ook moord en doodslag, helaas.
Ik denk dat Peter R. een fonds zou willen om ontspoorde jongeren weer op het rechte pad te helpen. Om te voorkomen wat hem overkomen is.