Ergernissen in het Engels: in de horeca zijn we in Amsterdam en andere grote steden al niet anders gewend om door de bediening in het Engels aangesproken te worden. Zelfs bij etablissementen met een Franse naam. Blijkbaar hebben we een grote aantrekkingskracht op buitenlandse studententypes met een ‘tussenjaar’. En hier heeft men personeelstekort, dus dat komt mooi uit.
Het leidt bij veel autochtonen tot ergernissen. Als je in Nederland werkt, moet je ook maar Nederlands leren! Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Nederlands is eigenlijk geen taal, maar een spraakgebrek, zeker als je er nog een Amsterdams accent aan toevoegt.
Steenkolenengels
Ik vind het zelf niet zo’n probleem. Maar dan ga ik wél met opzet in steenkolenengels terug praten. De bediening weet op die manier welke offers ze van ons vragen. Tenslotte heb ik hiervoor jarenlang woordjes en grammatica moeten stampen op de middelbare school. Engelse en Amerikaanse native speakers hebben deze investeringen niet hoeven doen. Die hebben hun studiejaren kunnen verlummelen met rugby of American football.
Trots op onszelf
Wij Nederlanders mogen qua taalvaardigheid trots zijn op onszelf. Ongeveer 90 procent van de Nederlanders spreekt redelijk Engels. Eigenlijk wordt daar dus misbruik van gemaakt. Slechts 39 procent van de Fransen is het Engels machtig. En die weigeren het uit arrogantie meestal te spreken. Van de Duitsers spreekt 56 procent Engels. Maar dan wel met een grappig accent.
De Belgen komen het dichtste bij Nederland: 60 tot 70 procent, maar dan moet je wel in Vlaanderen blijven.
Kinderfiets
Maar goed, het komt steeds vaker voor dat je in Nederlandse steden wordt aangesproken in het Engels. En niet alleen in de horeca. Nee, het begint verontrustende vormen aan te nemen. Ik kocht een fietsje voor mijn zoon en werd door een aantrekkelijke jongedame (dat dan weer wel) te woord gestaan in het Engels. Dan houd je eerst een heel verhaal en dan zegt ze daarna pas dat ze alleen Engels spreekt. En Spaans. Want daar kwam ze vandaan. Kon ik weer opnieuw beginnen.
Het toppunt
Het toppunt ervoer ik bij de kassa van de Action. Die Indiase dame keek mij glazig aan en verzocht mij Engels te spreken. Maar zelfs dat verstond ik niet, want ze had een nog erger accent dan ik. Indiaas accent, altijd grappig, maar totaal onverstaanbaar. Hetzelfde zal ze van mijn Amsterdamse Engels hebben gevonden. En zo zijn wij niet ver meer verwijderd van de totale Babylonische spraakverwarring.
Hoer
Ik snap niet dat wij überhaupt nog Nederlands praten. Allemaal maar overbodige ballast. Over honderd jaar zijn we allemaal geswitcht naar Engels.
Ondertussen wil ik niettemin hulde brengen aan de immigranten die keihard hun best gedaan hebben om Nederlands te leren. Er zijn er zelfs die weten dat je ‘huur’ moet zeggen in plaats van ‘hoer’. Oude grap, maar de fout komt inderdaad nog regelmatig voor.
Maar goed. Ik pas me wel weer aan. Daar kom je het verste mee.
One chocomel and one appeltaart with slagroom please!
Ook gepubliceerd op de website van de auteur.
* Laatste revisie op 2 augustus 2023 door Redactie AC
Herkenbaar! Ook ik weiger (amerikaans/steenkolen of pidgin-) engels te spreken. Als het duidelijk toeristen op doortocht zijn wil ik ze wel in Oxford engels wegwijs maken. dat dan weer wel. Maar in de supermarkt of in het cafe in het engels of pools of wat dan ook aangesproken worden: dan ben ik weg. Jammer van de clandizie. Ik houd mijn eigen taal in ere, sterker: ik vind het leuk om in onvervalst Fries of Tukkers aangesproken te worden. En ook met Limburgs heb ik niet echt veel moeite. Hoort bij onze cultuur. Er zijn uitzonderingen: als een vluchteling of tijdelijk gevluchte met een ratjetoe van talen mij aanspreekt, ben ik de beroerdste niet. Maar engels als nieuwe voertaal, never!