Waarom is de Felyxchallenge nodig?

De hashtag #felyxchallenge stelde de problemen met huurscooters van Felyx en Check aan de kaak op de social media. Amsterdammers zien de scooters overal, vooral in de weg, en op de stoep. Het begon een als een grap en eigenlijk is het dat nog steeds, zegt Erik Bouwer tegen Parool, die op 16 juli onder zijn Twitter-naam Stadsbewonor de hashtag #felyxchallenge lanceerde.

De huurscooters zijn een ‘experiment’ in veel gemeenten. Zo heeft Amsterdam twee aanbieders van elektrische huurscooters ontheffing verleend om huurscooters te mogen aanbieden op straat.

Toen bewoners om inspraak hierover werd gevraagd kwamen er bijna 500 reacties binnen. Veel reacties van Felyxklanten. De lobby was strak georchestreerd. De gebruikers hadden keurig de tekst van de aanbieder gecopy-paste. Het was duidelijk; vaste parkeerplekken doen afbruik aan het gebruiksgemak van de overmobiele haast-hedonist. Er waren ook honderden reacties die waarschuwden voor het ‘free floating’ concept. Je kunt de scooter overal en altijd achter laten voor een eventuele volgende gebruiker. Dat gaat niet goed op de volle stoepen! Wie herinnert zich de ramp niet met de Obike strooifietsen? De gemeente sloeg alle wijze waarschuwingen in de wind. De huurscooter mag nu overal staan.

Niet handhaven

Inmiddels laat de #felyxchallenge zien dat de huurscooterrijders niet snappen hoe het hoort. Ze blokkeren stoepen, zebrapaden en blindgeleidelijnen. Met de afspraken die de gemeente heeft gemaakt met de aanbieders is daar helemaal niks aan te doen… Een webcaremedewerker meldt: ‘De plek waar de scooter stond valt niet onder de plaatsen waar ze kunnen handhaven. Ze kunnen daardoor helaas niet handhaven hierop’. Felyx reageert keurig op klachten. Check verschuilt zich in anonimiteit.

De wethouder antwoordt op raadsvragen dat er nauwelijks klachten bekend zijn. Heel bijzonder. Voor een normale burger is het onbegrijpelijk dat de wethouder de huurscooterpartners niet tot de orde roept of de vergunning stopt tot de bedrijven de zaak op orde hebben. Meer fundamenteel gaat het natuurlijk om echte aandacht en ruimte voor de voetgangers op de stoep. Die wachten al jaren tevergeefs op voetgangersbeleid. Waarom is niet gewacht op dit beleid voordat opnieuw de stoep werd weggegeven aan commerciële verhuurders?

Plaag van e-steps

Na de scooters komen de e-stepjes. Die zijn nu al een plaag in Berlijn, Parijs en andere steden. Ik ben in principe voorstander van nieuwe vormen van micromobiliteit in de stad. Maar, dan met strikte regels en strenge handhaving. Ten eerste voldoende eigen parkeerruimte. Nu is er veel overlast van parkeerders in de openbare ruimte. ‘Free floating’ bij deel- en huurconcepten is geen goed startpunt. Ten tweede, breng net als in andere grote steden de snelheid op de gedeelde straten in de stad terug naar 20 of 30 kilometer per uur. Scooters horen niet op het fietspad. Ten derde: zet in op het delen van zero emissie mobiliteit via een verhuursysteem. Bezit is zo 2019. Dat doen de aanbieders van huurscoooters goed.

Pleur maar neer

De olifant in de kamer is het gedrag. De huurscooterrijders doen in hun gedrag niet onder voor andere Amsterdamse scooterrijders en fietsers: pleur maar neer. Ze vallen wel extra op. Laten we eens wat liever zijn in het Amsterdamse verkeer en even nadenken voordat we ons staal weer ergens achterlaten. Het maakt de buurt zoveel aangenamer.

* Laatste revisie op 12 november 2020 door Redactie AC